Emma Bates entrou no maratón de Boston cun plan que caeu o luns pouco máis da metade da carreira.

Betts pasou máis dun ano adestrando co adestrador Joe Bosshard e o xefe do equipo en Boulder, Colorado o ano pasado despois de que o COVID interrompese a súa rutina.Foi o seu primeiro intento en Boston e deulle confianza.Cinco séntese como un castelo.Pero non esperaba estar á cabeza despois de 25 quilómetros.
"Ese non era o plan en absoluto", dixo."O meu adestrador díxome que non o fixera.El realmente quería que me centrase neste grupo e que deixase que as mellores mozas loitasen e despois arremeten".
Bosshard, que estivo vendo os maratóns de Heartbreak Hill durante os últimos dous anos, non se sorprendeu de ver a Bates liderando o camiño.
"Mirei ao meu adestrador e díxenlle:" Non sei o que está a pasar, pero creo que o aceptaremos ", dixo."Durante moito tempo foi realmente surrealista".
"Ela só comezou alí", dixo.– Quero dicir, a estas alturas, imos para a casa.
Betts liderou a marca de 35k antes de ser perseguido por un equipo dirixido pola eventual gañadora Hellen Obiri.Pero Betts terminou quinta cun tempo de 2:22:10, o mellor tempo no atletismo feminino dos Estados Unidos.
"Aínda estaba collendo o ritmo e acabei no liderado, o que foi unha sorpresa porque pensaba que ía poñerme ao día", dixo.“Eu quería estar eu mesmo entre os cinco primeiros, así que non é de estrañar que puiden alcanzar o nivel no que estaba e correr tanto como antes.
Aínda que Betts tardou en quentar no tempo frío e chuvioso, Betts chegou á meta e correu os primeiros 5 km en 17 minutos e 48 segundos, asegurándose o seu lugar entre os cinco primeiros.
"Sempre tiven dificultades coas mellores mulleres porque o ritmo cambia moi rápido", dixo Bates."Entón, parece un fartlek.Pero só creo que podo ir con eles ao mesmo ritmo e podo entrar entre os cinco primeiros.
"Entón quedei e esperaba poder gañar.Pero foron as últimas 2 millas onde reduciron o tempo ás 5:00 e non puiden quedar con ese grupo".
Por suposto, a metade traseira de Boston é a área coa que Betts está máis familiarizado.Despois de unirse ao BAA High Performance Team en 2015, trasladouse a Boston.Bates di que de todos os lugares nos que adestrou, desde Boise ata Boulder, destaca o ambiente de Boston.
"Hai tanta historia aquí, amar Battle Road e conducir Charles e ata Newton Hills é algo especial", dixo."Entón, poder volver aquí e facer un jonrón e correr pola parte traseira dunha pista na que adoitaba correr foi moi, moi xenial".
Tamén se beneficia dun adestramento de Boulder que o Team Boss replicou para imitar os outeiros de Boston.
"En Boulder, se vas de leste a oeste, sempre subes os outeiros", dixo Bosshard."Así que puidemos facer un par de percorridos de 24 millas nos que subimos 900 pés e creo que nos daba vergoña baixar.Creo que estabamos a 1300 pés e en Boston - 1400 pés. Aí foi onde fixemos todo o noso adestramento".
Entre os homes, o seu compañeiro de equipo de Betts Team Boss, Scott Fauble, terminou sétimo nas últimas catro carreiras en Boston (2:09:44) e foi o mellor home da categoría masculina dos Estados Unidos.Nun mundo ideal, dixo Fauble, gustaríalle estar á fronte, pero a paciencia é a mellor estratexia.
"Non quero ser visto como paciente", dixo."Pero non podo saír [tan rápido como o líder] nun maratón.Así que teño que tomar as decisións correctas o día da carreira.
"Hoxe foi no segundo lote, realmente estaba tentando rastrexar a última metade.Pensei que podía durmir á xente e tardou moito máis do habitual.Realmente non comecei a atrapar xente ata a última milla".
"Convertirme no mellor corredor non só de América, senón tamén converterse no mellor corredor do maratón de Boston é algo que permanecerá no meu corazón durante moito tempo", dixo.