Emma Bates przystąpiła do maratonu bostońskiego z planem, który w poniedziałek upadł nieco w połowie wyścigu.

Betts spędziła ponad rok na treningach z trenerem Joe Bosshardem i Team Bossem w Boulder w Kolorado w zeszłym roku po tym, jak pandemia zakłóciła jej rutynę.To była jej pierwsza próba w Bostonie i dodała jej pewności siebie.Pięć przypomina zamek.Nie spodziewałem się jednak, że po 25 kilometrach będę na prowadzeniu.
„Wcale nie taki był plan” – powiedziała.„Mój trener powiedział mi, żebym tego nie robił.Naprawdę chciał, żebym skupiła się na tej grupie i pozwoliła najlepszym dziewczynom walczyć, a potem walczyć.
Bosshard, który przez ostatnie dwa lata oglądał maratony Heartbreak Hill, nie był zaskoczony, widząc Batesa na czele.
„Spojrzałam na mojego trenera i powiedziałam: «Nie wiem, co się dzieje, ale myślę, że to zaakceptujemy»” – powiedziała.„Przez długi czas było to naprawdę surrealistyczne”.
„Ona dopiero zaczynała” – powiedział.– To znaczy, w tym momencie, chodźmy do domu.
Betts doprowadził do 35 km, po czym został ścigany przez drużynę prowadzoną przez ostateczną zwyciężczynię Hellen Obiri.Betts zajęła jednak piąte miejsce z czasem 2:22:10, co jest najlepszym czasem w lekkoatletyce kobiet w USA.
„Nadal zwiększałam tempo i wyszłam na prowadzenie, co było pewnym zaskoczeniem, bo myślałam, że dogonię” – powiedziała.„Sam chciałem znaleźć się w pierwszej piątce, więc nic dziwnego, że udało mi się osiągnąć poziom, na którym byłem i biegać tyle samo, co wcześniej.
Chociaż Betts rozgrzewka w zimną i deszczową pogodę zajęła trochę czasu, Betts dotarła do mety i przebiegła pierwsze 5 km w 17 minut i 48 sekund, zapewniając sobie miejsce w pierwszej piątce.
„Zawsze było mi ciężko z najlepszymi damami, ponieważ tempo zmienia się tak szybko” – powiedziała Bates.– Więc to wygląda na pierdnięcie.Wierzę jednak, że mogę jechać z nimi w tym samym tempie i dostać się do pierwszej piątki.
„Więc naprawdę zostałem i miałem nadzieję, że uda mi się wygrać.Ale dopiero na ostatnich 3 km skrócono czas do 17:00 i nie mogłem spędzać czasu z tą grupą.
Oczywiście tylna połowa Bostonu to obszar, który Betts zna najlepiej.Po dołączeniu do zespołu BAA High Performance Team w 2015 roku przeniosła się do Bostonu.Bates mówi, że ze wszystkich miejsc, w których trenowała, od Boise po Boulder, bostońska atmosfera wyróżnia się najbardziej.
„Jest tu tak wiele historii, kochanie Battle Road i jazda Charlesem, a nawet Newton Hills to coś wyjątkowego” – powiedziała.„Więc możliwość powrotu tutaj i zdobycia home runu oraz przejechania tyłu toru, po którym biegałem, była bardzo, bardzo fajna”.
Korzysta także z treningu Boulder, który Team Boss odtworzył, aby naśladować wzgórza Bostonu.
„W Boulder, jeśli jedziesz ze wschodu na zachód, zawsze wjeżdżasz na wzgórza” – powiedział Bosshard.„Więc udało nam się przejechać kilka tras o długości 24 mil, podczas których wspięliśmy się na wysokość 300 metrów i myślę, że naprawdę wstydziliśmy się zejść na dół.Myślę, że byliśmy na wysokości 400 metrów, a w Bostonie – 400 metrów. To tam odbywaliśmy cały nasz trening.
Wśród mężczyzn kolega z drużyny Betts Team Boss, Scott Fauble, w ostatnich czterech wyścigach w Bostonie zajął siódme miejsce (2:09:44) i był czołowym zawodnikiem w klasie mężczyzn w USA.Fauble powiedział, że w idealnym świecie chciałby być na czele, ale cierpliwość to najlepsza strategia.
„Nie chcę, żeby uważano mnie za cierpliwego” – powiedział.„Ale nie mogę ukończyć maratonu [tak szybko jak lider].Muszę więc podjąć właściwe decyzje w dniu wyścigu.
„Dzisiaj była druga partia, naprawdę starałem się wyśledzić ostatnią połowę.Myślałem, że uda mi się uśpić ludzi, ale trwało to znacznie dłużej niż zwykle.Tak naprawdę zacząłem łapać ludzi aż do ostatniej mili.
„Zostanie najlepszą biegaczką nie tylko w Ameryce, ale także najlepszą biegaczką w maratonie bostońskim to coś, co na długo pozostanie w moim sercu” – powiedziała.